Πανίσχυρες ακτίνες-γ στο κέντρο του γαλαξία μας

Στην ανακάλυψη δύο τεράστιων άγνωστης προέλευσης, δομών που μοιάζουν με "ενεργειακές φυσαλίδες" και οι οποίες εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γ στο κέντρο του γαλαξία μας, προχώρησαν Αμερικανοί αστρονόμοι.

Οι "φυσαλίδες" αυτές που περιέχουν ασύλληπτη ενέργεια ισοδύναμη με 100.000 εκρήξεις σούπερ-νόβα, φαίνεται να διαθέτουν καλά προσδιορισμένα εξωτερικά περιγράμματα και καλύπτονται πίσω από μια "ομίχλη" ακτίνων γάμα, καταλαμβάνουν μια πελώρια έκταση 50.000 ετών φωτός, 25.000 έτη βόρεια του κέντρου του γαλαξία και άλλα 25.000 έτη νότια από αυτό.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να εκπέμφθηκαν από μια έκρηξη σωματιδίων από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που εκτιμάται ότι βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας ή να δημιουργούνται από ένα κύμα γεννήσεων και θανάτων άστρων στο γαλαξιακό κέντρο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο είναι τόσο εκτεταμένο, που καλύπτει περισσότερο από το μισό ουρανό της Γης και έχει ηλικία εκατομμυρίων ετών.

"Δεν καταλαβαίνουμε πλήρως τη φύση ή την προέλευση τους (σ.σ. των φυσαλίδων)", δήλωσε ο Φινκμπάινερ, ο οποίος έκανε την ανακάλυψη με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου "Φέρμι" της NASA, που αποτελεί το πιο ευαίσθητο όργανο που έχει ποτέ εκτοξευθεί στο διάστημα για την ανίχνευση ακτίνων-γ, οι οποίες αποτελούν την υψηλότερης ενέργειας μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στο σύμπαν.

Το τηλεσκόπιο (στο οποίο έχουν συμβάλει επιστήμονες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες) από το 2008 "χτενίζει" ολόκληρο τον ουρανό κάθε τρεις ώρες και αναμένεται να κάνει κι άλλες σημαντικές ανακαλύψεις στο μέλλον.

"Νομίζαμε ότι ξέραμε πολλά για το δικό μας γαλαξία…", σχολίασε ο αστροφυσικός Ντέηβιντ Σπέργκελ του πανεπιστημίου Πρίνστον, ο οποίος επεσήμανε ότι οι "φυσαλίδες" φαίνεται να είναι μεγάλες όσο ολόκληρος ο γαλαξίας μας και, παρόλα αυτά, δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. "Είναι άλλη μια απόδειξη ότι το σύμπαν είναι γεμάτο εκπλήξεις", πρόσθεσε ο επικεφαλής αστροφυσικός της NASA, Γιον Μόρσε.

Μέχρι τώρα τις μυστηριώδεις "φυσαλίδες" έκρυβε η "ομίχλη", που δημιουργείται όταν σωματίδια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός αλληλεπιδρούν με το φως και τα διαστρικά αέρια του γαλαξία μας.