Πυρετωδώς ετοιμάζονται οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ για το ενδεχόμενο μίας κυβερνοαναμέτρησης.

Η φύλαξη χώρων και εγκαταστάσεων όπως τα υδραγωγεία και οι αποθήκες τροφίμων αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της διεξαγωγής πολέμου. Κατά την αρχαιότητα και το Μεσαίωνα, για την προστασία τους χρησιμοποιούνταν τάφροι, τείχη και πάνοπλοι πολεμιστές σε καθήκοντα σκοπού.

Σήμερα, η άποψη των σχεδιαστών της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ προτείνουν τη δημιουργία παρεμφερών διαδικτυακών «τειχών» για την προστασία των σημαντικών υποδομών του 21ου αιώνα, όπως (πέραν των προαναφερθέντων) τα δίκτυα παροχής ενέργειας, επικοινωνιών, οικονομικών συναλλαγών.
Οι επάλξεις δεν είναι πραγματικές, αλλά πάλι υπάρχουν σκοποί και περίπολοι πάνω τους- με τη μορφή προσωπικού του Πενταγώνου, οπλισμένου με ψηφιακά όπλα, ικανά να «γυρίσουν» όλη την υδρόγειο εντός μιλισεκόντ για να πλήξουν τους στόχους τους.

Σύμφωνα με έρευνα του πρακτορείου Reuters, που περιλάμβανε συνεντεύξεις με πληθώρα στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και της κυβέρνησης, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ ετοιμάζονται πυρετωδώς για έναν νέο, ψηφιακό πόλεμο- έναν στον οποίο η φύλαξη της υποδομής που αποτελεί το «κυκλοφορικό σύστημα» της χώρας έχει εξέχουσα σημασία.

«Ακόμα και αν έχουμε τις καλύτερες άμυνες στα στρατιωτικά μας δίκτυα, δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία εάν η πολιτική υποδομή μας είναι ανίκανη να αντέξει σε επιθέσεις» είπε ο Γουίλιαμ Λυν, αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, ο οποίος αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες της διαμόρφωσης του αμερικανικού αμυντικού διαδικτυακού συστήματος.

Κάθε μελλοντική σύγκρουση, κατ'αυτόν, θα περιλαμβάνει εκτεταμένες επιχειρήσεις κυβερνοπολέμου, οι οποίες θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα συστήματα παροχής ενέργειας, μεταφορών και τραπεζών, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στην οικονομία.

Οι υποστηρικτές της δημιουργίας ενός σύνθετου συστήματος κυβερνοάμυνας βρήκαν ένα πολύ ισχυρό όπλο στην πρόσφατη περίπτωση του Stuxnet, του άγνωστης προέλευσης worm που επιτίθεται με ιδιαίτερη «αγριότητα» στις βιομηχανικές υποδομές.

Οι ειδικοί του χώρου περιγράφουν των κώδικά του ως έναν πρωτότυπο «κατευθυνόμενο κυβερνοπύραυλο». Το Stuxnet έπληξε βαρύτατα το Ιράν, προκαλώντας (σύμφωνα με κάποιες φήμες) προβλήματα στο πυρηνικό του πρόγραμμα.

Η εν λόγω επίθεση προκάλεσε αναταραχή σε όλο τον κόσμο: Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ και άλλες χώρες σπεύδουν να «κλείσουν» κενά ασφαλείας στα δίκτυά τους, ενώ παράλληλα αναπτύσσουν επιθετικά όπλα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται logic bombs- κώδικα με στόχο την παρεμπόδιση της λειτουργίας ενός υπολογιστή υπό κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες.

Στην περίπτωση των ΗΠΑ, υπάρχουν έντονες ανησυχίες σχετικά με φημολογούμενες ρωσικές και κινεζικές διεισδύσεις του συστήματος παροχής ενέργειας. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του πρώην μέλους του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ρίτσαρντ Κλαρκ, ο οποίος αναφέρει στο βιβλίο του «Cyber War» ότι η Κίνα έχει «παγιδεύσει» την αμερικανική υποδομή με logic bombs- κάτι που η κινεζική ηγεσία αρνείται κατηγορηματικά.

Τέτοιου είδους προβληματισμοί οδήγησαν στην απόφαση του Πενταγώνου να θέσει «υπό την σκέπη του» την πολιτική υποδομή, δημιουργώντας έναν αποκλεισμένο από το Ίντερνετ online χώρο. Τα «τείχη» του είναι εξοπλισμένα με ενεργητικές άμυνες, όπως τεχνολογία ανίχνευσης εισβολών.

Ο στρατηγός Κιθ Αλεξάντερ, επικεφαλής της νεοϊδρυθείσας Διοίκησης Κυβερνοπολέμου είπε ότι πρόκειται για κάτι εύκολο από τεχνικής πλευράς: «πρόκειται για μία ασφαλή, προστατευμένη ζώνη». Κάποιοι χαρακτήρισαν την όλη ιδέα ως «dot.secure».

«Το δύσκολο είναι να προχωρήσουμε με αυτό και να εξασφαλίσουμε ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι με αυτό που θα κάνουμε» συμπλήρωσε.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι πολέμιοι της όλης ιδέας, που ισχυρίζονται ότι η δημιουργία ενός τέτοιου δικτύου προστασίας θα στείλει κάποιες υπηρεσίες «πίσω στο Μεσαίωνα».

«Το 'dot.secure' γίνεται στόχος πρωταρχικής σημασίας» είπε ο Ρίτσαρντ Μπέτζτλιχ, διευθυντής του τμήματος άμεσων αντιδράσεων της General Electric Co. «Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον πιο εύκολο τρόπο να βοηθήσω έναν αντίπαλο να στοχεύσει τα σημαντικότερα δεδομένα στους υπολογιστές της βιομηχανίας».

Κατά τον Μπέτζτλιχ, ένα τέτοιο σύστημα θα είναι όσο δυνατό είναι το πιο αδύνατο σημείο του: «σας εγγυώμαι ότι πολλοί χρήστες θα θέλουν να μεταφέρουν δεδομένα από τους υπολογιστές τους στη δουλειά, με 'κανονικές' συνδέσεις Ίντερνετ, στο dot.secure. Ο διαχωρισμός είναι μάταιος στόχος».

Κάποιες από τις ενεργητικές άμυνες που θα χρησιμοποιηθούν για την προστασία της ασφαλούς ζώνης αποτελούν καινοτομίες, καθώς αντιπροσωπεύουν μία γενικότερη στροφή στον τρόπο που οι ένοπλες δυνάμεις προσεγγίζουν την κυβερνοάμυνα. Βασίζονται σε προειδοποιήσεις και παρακολουθήσεις επικοινωνιών από τις υπηρεσίες πληροφοριών.

Η δημιουργία ενός τέτοιου «δεσμού» ήταν ένας από τους κύριους λόγους πίσω από τη δημιουργία της Διοίκησης Κυβερνοπολέμου, που έγινε τον Ιούνιο του 2009, μετά από εντολή του υπουργού Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς.

«Οι υπεύθυνοι πρέπει να σκεφτούν, μεταξύ άλλων, και το ενδεχόμενο της χρήσης των αμυντικών δυνατοτήτων της NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας) πέραν του domain. gov, όπως για παράδειγμα στην αμυντική βιομηχανία…το Πεντάγωνο συνεργάζεται με το υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας και τον ιδιωτικό τομέα για να βρεθούν πρωτοποριακοί τρόποι χρήσης των στρατιωτικών αμυντικών συστημάτων για την προστασία της εν λόγω βιομηχανίας» είπε σχετικά ο Γουίλιαμ Λυν.

Επί της παρούσης, η Διοίκηση Κυβερνοπολέμου ηγείται της άμυνας άνω των 15.000 δικτύων, ενώ έχει τη δυνατότητα διεξαγωγής επιθετικών επιχειρήσεων, αν δοθεί εντολή. Το δυναμικό της ανέρχεται στα 40.000 άτομα, τόσο στρατιωτικούς όσο και πολιτικό προσωπικό.

Μέχρι σήμερα, το μοναδικό παράδειγμα παράλληλης διεξαγωγής κυβερνοπολέμου με συμβατικές επιχειρήσεις ήταν στον πόλεμο του 2008 μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, ενώ πέραν του Stuxnet, αξιοσημείωτο περιστατικό γενικευμένης κυβερνοεπίθεσης ήταν το συμβάν στην Εσθονία το 2007.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters